Gra jest stosunkowo młoda, powstała w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, a stworzył ją Amerykanin William G. Morgan. Był on nauczycielem wychowania fizycznego w Young Men`s Chrystian Associaton w Holyoke. Pierwszy mecz został rozegrany w tej szkole 9 lutego 1895 r. Pierwotną nazwą siatkówki było „Mintonette”.

Międzynarodowa Federacja Piłki Siatkowej została powołana dopiero w kwietniu 1947 r. w Paryżu. Inicjatywa stworzenia federacji wyszła od kilku narodów: Belgii, Brazylii, Czechosłowacji, Egiptu, Holandii, Jugosławii, Polski, Portugalii, Rumunii, Urugwaju, Stanów Zjednoczonych, Węgier i Włochów. Świadczy to o popularności siatkówki na świecie jeszcze przed powołaniem federacji.

Pierwsze mistrzostwa świata mężczyzn odbyły się w 1949 roku, natomiast kobiet w roku 1952. Mistrzostwa Europy po raz pierwszy były rozegrane w 1948 roku, najpierw wyłącznie dla drużyn męskich, rok później odbyły się Mistrzostwa Europy drużyn żeńskich. Po raz pierwszy olimpiada z udziałem siatkarzy miała miejsce w 1964 roku w Tokio.

SIATKÓWKA W POLSCE
Historia siatkówki w Polsce rozpoczęła się meczem pokazowym w Warszawie w 1919 r. Już rok później zorganizowano turniej drużyn szkolnych w Łodzi. Pierwsze mistrzostwa naszego kraju rozegrane zostały w Warszawie w 1929 r.

Polski Związek Piłki Siatkowej, po wielu przejściach (np. podlegania pod inne związki) w końcu zaistniał jako samodzielna jednostka 30 czerwca 1957 r. Został powołany podczas Krajowej Konferencji Sprawozdawczo-Wyborczej Piłki Siatkowej.

ZASADY GRY
Ostatnia nowelizacja zasad gry przez FIVB (Międzynarodowa Federacja Piłki Siatkowej) odbyła się w 2008 r. Znaczące zmiany zaszły w roku 1998, gdy stworzono funkcję zawodnika libero, a także urozmaicono grę poprzez wprowadzenie zasady przyznawania punktu nie tylko po własnym serwie.

Każda z drużyn ma za zadanie przebić piłkę na drugą stronę siatki w taki sposób, aby drużyna przeciwna jej nie odebrała, przy czym należy uważać, by nie popełnić błędu skutkującego utratą punktu (np. dotknięcie siatki przez któregoś z zawodników). Po zagrywce drużyna przeciwna stara się odebrać piłkę, a następnie ma prawo do wykonania jeszcze dwóch odbić między sobą (tzw. wystawka i atak). Jeżeli drużyna odbije piłkę więcej niż trzy razy wśród swoich zawodników, punkt zyskuje drużyna przeciwna. Punkty zdobywa się także, gdy piłka dotknie boiska przeciwnika lub gdy po przejściu nad siatką opuści boisko na aut, dotknięta wcześniej przez zawodnika drużyny przeciwnej.

O wygranej drużyny przesądza wygranie trzech setów. Set rozgrywany jest do dwudziestu pięciu punktów, lecz gdy wynik wynosi 24:25 gra toczy się dalej, do momentu zdobycia dwupunktowej przewagi. Jeżeli mecz nie jest rozstrzygnięty w przeciągu pierwszych czterech setów następuje tie-break, czyli set rozgrywany do 15 punktów.

Zawodnicy mogą zmieniać się z rezerwowymi w czasie meczu nawet kilkukrotnie (liczba zmian jest konkretnie ustalona), ale wszystko musi przebiegać według ściśle określonych zasad.

Piłka może być przez zawodników odbita, nie można jej łapać i rzucać. Odbicia można dokonać każdą częścią ciała. Jeden zawodnik nie może odbić piłki dwa razy pod rząd. Piłka przebita na stronę przeciwnika musi zmieścić się w polu ograniczonym od dołu siatką, a po bokach antenami. Górną granicą jest sufit.

Zagrywkę na rozpoczęcie seta zawodnik wykonuje spoza linii boiska, a piłka musi przemieścić się nad siatką na stronę przeciwnika, bez odbicia jej przez innych zawodników z drużyny serwującej.

WYMIARY BOISKA
Boisko do siatkówki ma długość 18 metrów i szerokość 9 metrów, po bokach znajduje się strefa wolna (minimum 3-metrowa, choć na zawodach wysokiej rangi powinna ona osiągać nawet 8 metrów). Oś linii środkowej dzieli boisko na połowy o powierzchni 9x9 m. Linia środkowa, boczne i linia ataku ograniczają pole ataku. Pole zagrywki mierzy 9 m szerokości i głębokość równą strefie wolnej.

Siatka między dwiema połowami boiska powinna być umieszczona na wysokości 2,43 m dla mężczyzn i 2,24 m dla kobiet. Na dwóch jej końcach muszą znajdować się antenki o długości 80 cm. Jeżeli piłka dotknie antenki, to uważa się, że wyszła ona na aut.

PIŁKA
Piłka do siatkówki ma obwód 65-67 cm i wagę 260-280 g. Wykonana jest z miękkiej skóry naturalnej lub sztucznej. Może być kolorowa lub jednobarwna. Na oficjalnych zawodach przygotowuje się trzy piłki do gry. Wszystkie muszą charakteryzować się takimi samymi parametrami obwodu, ciężaru, ciśnienia, koloru i typu.

W skład drużyny maksymalnie może wchodzić 12 zawodników, lecz na boisku w jednym czasie może znajdować się ich sześciu. Do drużyny poza tym wlicza się trenera, asystenta trenera, lekarza i masażystę.

Pozycje podstawowe w siatkówce to: przyjmujący, atakujący, środkowy, rozgrywający i libero. Ten ostatni jest wyłącznie obrońcą i nie ma prawa brać udziału w ataku, ani bloku. Jego zadaniem, w uproszczeniu, jest przyjmowanie trudnych piłek. Zawodnik nie ma prawa zaatakować piłką wystawioną przez libero sposobem górnym.

Nieograniczona jest liczba zmian libero z innym zawodnikiem, lecz może mieć ona miejsce jedynie, gdy zawodnik powróci na swoją pozycję. Pomiędzy zmianami z udziałem libero musi zostać rozegrana akcja.

Przed rozpoczęciem seta trener jest zobowiązany przekazać kartkę sędziom z rozpisanym ustawieniem początkowym. Umożliwia to śledzenie prawidłowości przejść (rotacji). Zawodnicy dokonują zmiany pozycji przy każdej zagrywce swojej drużyny. Rotacja odbywa się zawsze w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. W momencie zagrywki, aż do przejścia piłki na stronę przeciwnika, zawodnicy muszą zajmować swoje pozycje, w przeciwnym wypadku uznawany jest błąd i strata punktu. Po przejściu piłki nad siatką mają prawo zająć dowolną pozycję na swojej połowie boiska.