Początki kulturystyki sięgają Starożytnej Grecji, gdyż już wtedy przywiązywano ogromną wagę do harmonijnego rozwoju ludzkiego ciała. Sprzyjał temu powszechny kult ciała, estetycznej i muskularnej sylwetki, co widać najwyraźniej w rzeźbach pochodzących z tego okresu, w których odzwierciedla się ówczesne poszukiwanie idealnych proporcji i kształtu ludzkiego ciała. Do tych kanonów wracano wielokrotnie w późniejszych epokach, przede wszystkim w renesansie.

Początków współczesnej kulturystyki szukać należy jednak dopiero w latach 40-tych XX wieku. Zrodziła się ona z ćwiczeń treningowych siłaczy i zapaśników tamtego okresu. Za prekursora i jednocześnie pierwszego kulturystę uważa się jednak żyjącego na przełomie XIX i XX wieku niemieckiego siłacza Eugena Sandowa. Ciałem ludzkim zafascynował się on jako młody chłopiec podczas pobytu we Włoszech, gdzie zwiedzał tamtejsze muzea i miał okazję podziwiać freski i rzeźby przedstawiające idealnie urzeźbione ciała męskie. To zainspirowało go do podjęcia systematycznego treningu z ciężarami, wspartego studiowaniem medycyny, co miało mu pomóc w lepszym poznaniu funkcjonowania mięśni. To on jako pierwszy zastosował w swoim treningu metodę serii i powtórzeń oraz ćwiczenia na rozwój poszczególnych grup mięśniowych.

Kolejne bardzo ważne postacie dla rozwoju kulturystyki to amerykańscy bracia Joe i Ben Weiderowie. Za ich sprawą mówić możemy o wyłonieniu się kulturystyki jako dyscypliny sportowej. Oni właśnie w 1946 roku założyli Międzynarodową Federację Kulturystyki (IFBB) oraz stworzyli zawody kulturystyczne Mr. Olympia i Ms. Olimpia. Od 1947 r. odbywają się zawody o tytuł Mister Universe (uznawane za amatorskie mistrzostwa świata), a od 1965 r. Mister Olympia. Rywalizacja kobiet zainaugurowana została pięć lat później (1950 r.).

Jednym z najbardziej znanych kulturystów w historii jest Arnold Schwarzenegger, który zdobył 7 tytułów Mr. Olympia i 5 tytułów Mister Universe. Po zakończeniu kariery z powodzeniem zajął się aktorstwem i polityką (jest gubernatorem stanu Kalifornia).


KULTURYSTYKA W POLSCE
W Polsce kulturystyka stała się popularna w latach 50-tych XX wieku. W roku 1960 zorganizowano I Ogólnopolską Konferencję Kulturystyki. Polski Związek Kulturystyki, Fitness i Trójboju Siłowego założony został natomiast w 1988 roku.

Zasadniczo tę dyscyplinę sportu podzielić można na kulturystykę amatorską i kulturystykę zawodową. Podstawowa różnica sprowadza się do tego, że o ile na zawodach amatorów stosuje się kontrolę antydopingową, to imprezy z udziałem zawodowców są wolne od takiej kontroli. Stąd bierze się przekonanie, że prawie wszyscy zawodowcy stosują niedozwolone środki wspomagające rozwój masy. Z tą sytuacją próbowała walczyć Międzynarodowa Federacja Kulturystyki (IFBB), która wprowadziła kontrolę antydopingową na konkursie "Mr. Olympia" na początku lat 90., co skończyło się założeniem konkurencyjnej federacji WBF, która przejęła kilkunastu czołowych zawodników.

Zawodowi kulturyści mają zatem pełną swobodę w stosowaniu wspomagania farmakologicznego i najnowszych osiągnięć nauk medycznych. A to przekłada się na dużą dysproporcję wagową (wynikającą ze stopnia rozwoju masy mięśniowej) pomiędzy dwoma grupami kulturystów.

Amatorzy swoje zawody rozgrywają w sześciu kategoriach wagowych, zawodowcy tylko w jednej i trudno wśród nich spotkać kulturystę ważącego mniej niż 100 kg. Kulturyści amatorzy i zawodowcy startują, rzecz jasna, w osobnych zawodach. Ci pierwsi rywalizują w oficjalnych mistrzostwach (świata, poszczególnych krajów), dla zawodowców organizowane są z kolei zawody takie jak Mr. Olympia, Mister Universe, Arnold Classic, Mister International, Night of Champions czy Ironman Pro Invitational.

W celu zapobiegania wahaniom składników odżywczych i uniknięcia sytuacji ich niedoboru w przyjmowanym pożywieniu, kulturyści stosują suplementy. Suplementację odżywkami traktuje się jako uzupełnienie diety i przyjmuje się je w postaci jedno lub wieloskładnikowych preparatów farmaceutycznych. Są to witaminy, prowitaminy, składniki mineralne, niektóre aminokwasy, nienasycone kwasy tłuszczowe sprzedawane w formie drażetek, proszku, kapsułek, granulek, tabletek lub kropli.

Najpopularniejszym suplementem sportowym jest kreatyna. Jest to jednocześnie jedyna dozwolona w sporcie wyczynowym substancja zwiększającą i przedłużającą wytrzymałość mięśni. Zasadniczo kreatyna oferuje kulturystom większą ilość energii w przypadku długich, bardzo intensywnych treningów oraz ułatwienie procesu odzyskiwania sił.

Innym często stosowanym suplementem jest glukozamina, która wpływa na sprawniejsze funkcjonowanie stawów. Popularnym multiproteinowym kompleksem białek typu instant, kreatyny, kazeiny oraz peptydu L (najbardziej efektywne białka naturalnego pochodzenia) jest odżywka o nazwie SYN-PLEX 89+. Spożycie preparatu zapewnia efektywną budowę masy mięśniowej, przyrost siły i wytrzymałości oraz utrzymanie odpowiednich zapasów glutaminy w mięśniach co zapobiega procesom katabolicznym (rozpadowi mięśni).

Istotnym elementem suplementacji kulturysty są odżywki typu gainer. Są to odżywki węglowodanowo-białkowe stosowane głównie w okresach budowania masy mięśniowej. Dla osób prowadzących trening o bardzo wysokiej intensywności zaleca się stosowanie preparatu o antykatabolicznym działaniu HMB ze względu na jego właściwości przyspieszenia regeneracji potreningowej.

Z grupy suplementów wspomagających odchudzanie często stosowanym preparatem jest L-karnityna, której działanie polega na wiązaniu kwasów tłuszczowych i wprzęganie ich w procesy energetyczne.