nurkowanie z aparatem powietrznym
W przypadku takiej formy nurkowania, płetwonurek oddychając pod wodą korzysta z powietrza o zmiennym ciśnieniu uzależnionym od głębokości. Ważną zasadą nurkowania z aparatem powietrznym jest wydychanie powietrza podczas wynurzania. Przebywanie na dużej głębokości powoduje, że gazy znajdujące się w powietrzu pozostają w krwi i tkankach. Zanim rozpoczniemy nurkowanie z butlą należy przejść specjalne szkolenie. W przeciwnym razie grozić nam może wiele zagrożeń takich jak m.in. choroba kesonowa, urazy płuc lub błony bębenkowej ucha. Nurkowanie rekreacyjne to głębokości rzędu do 40 metrów.

nurkowanie na zatrzymanym oddechu
Płetwonurek bierze wdech z powietrza atmosferycznego, a następnie nurkuje wykorzystując powietrze zgromadzone w płucach. Czas przebywania pod wodą jest odpowiednio krótszy. Zazwyczaj trwa około kilku minut. Schodzenie w dół pod wodę powoduje u nurka ucisk płuc, z powodu ciśnienia. Ponieważ płuca nie zmniejszają swojej objętości wraz ze wzrostem zanurzenia płetwonurek może zejść tylko na określoną głębokość graniczną. Wynosi ona około 30 metrów. Zejście poniżej tej głębokości przy wstrzymanych oddechu może grozić tym, że dojdzie do uszkodzenia układu oddechowego.

snorkeling
Takiego rodzaju nurkowanie polega przede wszystkim na unoszeniu się na wodzie i obserwowaniu tego co się dzieje pod taflą wody przy wykorzystaniu zestawu ABC (maska, fajka oraz płetwy).

Podział ze względu na miejsce nurkowania:
Czasami dzieli się nurkowanie ze względu na specyfikę miejsc, w których jest uprawiane. I tak też są miłośnicy nurkowania we wrakach zatopionych okrętów, żaglowców, torpedowców itp. Część nurków natomiast preferuje nurkowanie w jaskiniach i znajduje przyjemność w penetrowaniu podziemnych korytarzy. Nurkowanie jaskiniowe wymaga dużych umiejętności i skierowane jest przede wszystkim do zaawansowanych płetwonurków.

Podstawowym sprzętem dla płetwonurka jest maska, fajka oraz płetwy.

Nurkowanie z aparatem powietrznym powiększa ekwipunek o butlę ze sprężonym powietrzem. Oprócz sprężonego powietrza w butli może znajdować się mieszanka innych gazów. Przykładowymi gazami są nitrox lub trimix. Kolejnym ważnym elementem jest automat oddechowy, którego zadaniem jest redukowanie ciśnienia z butli do ciśnienia otoczenia. Dzięki temu nurek jest w stanie bezproblemowo i swobodnie oddychać (ze względów bezpieczeństwa wymagane są dwa aparaty).

Oprócz tego płetwonurek posiada kamizelkę wypornościową (KRW) lub specjalne skrzydła pozwalające mu na kontrolowanie pływalności.

Bardzo istotnym elementem podczas uprawiania nurkowania jest odpowiedni dobór skafandra nurkowego. Wyróżnia się skafander mokry lub suchy. Podstawowym kryterium doboru skafandra jest temperatura wody, w której nurek będzie przebywał oraz czas jaki zamierza spędzić pod wodą. Aby rekompensować wyporność stosowanych skafandrów płetwonurek wykorzystuje odpowiednie ciężarki ołowiane, co stanowi swoisty balast.

Każdy płetwonurek powinien mieć przy sobie głębokościomierz i zegar do sprawdzania czasu jaki spędził pod powierzchnią lub do określenia planowanej dekompresji. Podobnego oprzyrządowania jest w nurkowaniu zdecydowanie więcej.

Nurek powinien posiadać również manometr aby móc ocenić czynnik oddechowy dla jego butli. Wcześniej przed erą manometru wykorzystywano specjalne urządzenia rezerwy, które pozwalało zostawić awaryjną ilość powietrza w butli.

Przed zejściem pod wodę nurek powinien posiadać oświetlenie w postaci latarki albo lampy LED oraz nóż, ew. sekator. Nigdy nie można przewidzieć, czy akurat nurek nie zaplącze się w sieci. Miarka umieszczona na nożu pozwala również na dokonywanie odpowiednich pomiarów.

Przede wszystkim nie należy nurkować samotnie. Zawsze powinna być druga osoba, która w razie pomocy jest w stanie sprawdzić sprzęt w sytuacji awaryjnej, zweryfikować urządzenia pomiarowe, udzielić pomocy w chwili, gdy coś zacznie się dziać z naszym organizmem.

Ważne, aby podczas wynurzania się nie wstrzymywać oddechu. Należy spokojnie wydychać powietrze.