Dyscyplina powstała w południowej Kalifornii w latach 70-tych. Jeżdżono na rowerach z kołami najwyżej 20-calowymi, posiadającymi wzmocnioną i bardzo uproszczoną konstrukcję bez przerzutek. Tak w zasadzie pozostało bez zmian do dziś, z drobnymi modyfikacjami wprowadzonymi do rowerów przeznaczonych do konkurencji akrobatycznych, które pojawiły się w latach 80-tych. W celu ułatwienia wykonywania ewolucji na tych rowerach dodano specjalne podnóżki na stopy, na wysokości osi przedniej i tylnej.

W tym samym czasie popularność nowej i szybko rozwijającej się dyscypliny zaczęły przyćmiewać jeszcze nowsze sporty rowerowe – rowery górskie oraz rowery trialowe, które pozwalały na osiąganie większych prędkości i umożliwiały pokonywanie trudniejszych tras. BMX wciąż jednak utrzymywało i zyskiwało nowych oddanych fanów, przede wszystkim w USA, Kanadzie i Australii. Największą popularnością cieszą się zawody odbywające się w ramach wielkiego święta sportów ekstremalnych – Letnich X – Games rozgrywanych corocznie od 1995 roku. W 2008 roku dyscyplina ta zadebiutowała na igrzyskach olimpijskich odbywających się wówczas w Pekinie.

BMX cieszy się również całkiem sporą popularnością w Polsce. W naszym kraju działa obecnie kilka organizacji skupiających miłośników tego sportu, takich jak: Stowarzyszenie Alternatywa BMX z Łodzi czy Stowarzyszenie Sportów Ekstremalnych w Bydgoszcz.

Poza opisaną wyżej klasyczną formułą zawodów BMX, w ostatnich latach coraz większą popularnością cieszą się inne, freestyle’owe odmiany dyscypliny.

Street to konkurencja polegająca na jeździe po mieście, z wykorzystaniem wszelkich wytworów architektury miejskiej i przeszkód ulicznych takich jak schody, poręcze, murki etc. Skakanie po pionowych rampach to dyscyplina BMX zwana Vert. Ewolucje wykonywane na płaskim terenie to Flatland. W ramach tej dyscypliny wykonuje się różne triki stojąc na pegach, pedałach lub napędzając koło pocierając nogą o oponę. Jest to jedna z najbardziej urazogennych dyscyplin BMX. Podczas wykonywania tricków szczególnie narażone na urazy są nadgarstki i stawy. Rowery wykorzystywane w tej odmianie mają nieco odmienną charakterystykę – cechuje je krótka baza kół, bardzo niskie przełożenie, wyposażenie w pegi i rotor oraz w większości przypadków, zupełny brak hamulców, ewentualnie wyposażenie tylko w hamulec przedni. Nazwy Park używa się w odniesieniu do jazdy w specjalnie zaprojektowanych skate-parkach z wykorzystaniem przeszkód typu rampa, quarter, spine. Dirt dumping to, nic innego jak, odmiana BMX polegająca na oddawaniu skoków na specjalnie zaprojektowanych do tych celów torach (ze skoczniami).

Największymi zawodami świata w BMX są Gravity Games i X-Games. Rozgrywa się, ponadto, mistrzostwa świata i puchar świata BMX pod egidą Międzynarodowej Unii Kolarskiej (UCI). Od 2008 roku dyscyplina ta jest konkurencją olimpijską.

Do najbardziej znanych ewolucji wykonywanych na rowerach BMX należą:

1. Bunny hop - najbardziej tradycyjna sztuczka wykonywana na płaskiej nawierzchni. Polega na mocnym wyrwaniu kierownicy do góry i wypchnięciu jej do przodu, co powoduje oderwanie się tylnego koła od podłoża.
2. 540 - zawodnik obraca się podczas lotu nad krawędzią skoczni o 540 stopni.
3. 900 - obrót w powietrzu o 900 stopni.
4. No footer - zawodnik w trakcie lotu zdejmuje nogi z pedałów, jeśli uwalnia ręce mamy do czynienia ze sztuczką zwaną „no hander”.
5. Nothing - w trakcie lotu zawodnik puszcza rower, po czym ponownie go łapie.
6. Tail chip - zawodnik w trakcie lotu nad krawędzią skoczni obraca rower o 360 stopni, trzymając go za rączki.
7. Peg grand - zawodnik wykonuje ślizg na krawędzi skoczni na obydwu podnóżkach.
8. Fakie grand - jest wersją tricku peg grand wykonywanego do tyłu.
9. Fakie bar spin - zawodnik podczas lotu nad krawędzią skoczni wykonuje obrót dookoła kierownicą.
10. Lear air - zawodnik po odbiciu się z krawędzi skoczni leci razem z rowerem, układając się w pozycję pionową.
11. Back Flip - zawodnik wykonuje salto do tyłu nad skocznią.
12. Nac nac - trick polegający na przełożeniu nogi nad kierownicą w czasie lotu nad skocznią.
13. Super manair - rozpostarcie nóg i tułowia w czasie lotu nad skocznią.