Pierwszy bobslej skonstruowano w 1888 roku w Szwajcarii. Bardzo odbiegał konstrukcją i wyglądem od swojego dzisiejszego odpowiednika. Powstał po prostu z połączenia dwóch metalowo-drewnianych sanek, a dzięki wyposażeniu w dwie dodatkowe metalowe wąskie płozy mógł osiągać znacznie większe prędkości od zwykłych sań.

Pierwsze oficjalne zawody bobslejowe rozegrano zanim jeszcze zbudowano pierwszy w pełni profesjonalny tor - zjeżdżano bowiem po zwykłych, często ośnieżonych górskich drogach. Tak właśnie stało się w przypadku premierowych zawodów, które w 1893 roku rozegrano na górskiej drodze w St. Moritz w Szwajcarii. Również tutaj założono pierwszy bobslejowy klub (1897) oraz zbudowano pierwszy sztuczny tor bobslejowy (1903).

Z czasem dalszym udoskonaleniom podlegały również same sanie. Płozy zostały skrócone i podzielone na cztery osobne części oraz zwężone do postaci łyżew, co automatycznie podniosło prędkości, do jakich mogły się rozpędzać. Saniom nadano ponadto opływowy kształt zabudowanego czółenka, co miało zmniejszyć opór powietrza w trakcie przejazdu, a tym samym zwiększyć prędkość samych sań.

Zmianom uległy również początkowo proste tory, którym zaczęto dodawać zakrętów, co miało utrudnić a przez to urozmaicić sportową rywalizację.

Instytucją zarządzającą rozwojem dyscypliny na świecie jest powstała w 1923 roku Międzynarodowa Federacja Bobsleju i Toboganu. W programie zimowych igrzysk olimpijskich dyscyplina zadebiutowała w 1924 roku. Rozegrano wówczas jedynie konkurencję czwórek mężczyzn. Osiem lat później włączono również rywalizację dwójek. Od tamtego czasu obie konkurencje gościły na igrzyskach zimowych regularnie z wyłączeniem Olimpiady w 1960 roku. O wiele dłużej na swój debiut olimpijski czekać musiały kobiety uprawiające dyscyplinę. Oficjalne rozgrywki kobiece pojawiły się dopiero na początku lat 90-tych. Konkurencje dwójek pań na igrzyskach olimpijskich rozgrywa się od 2002 roku.

Rozgrywa się również bobslejowe mistrzostwa świata i europy. Największe sukcesy w dyscyplinie osiągają reprezentanci Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Włoch, a więc w krajach gdzie bobsleje cieszą się największą popularnością.


BOBSLEJE W POLSCE
W Polsce dyscyplinę bez większych sukcesów na arenie międzynarodowej uprawiano od przełomu lat 50-tych i 60-tych. W latach 1949 – 1968 rozgrywano nawet mistrzostwa Polski w bobslejach. Rozwój dyscypliny w kraju w sposób znaczący przyhamowała likwidacja jedynego w Polsce toru bobslejowego, który do 1970 roku istniał w Karpaczu. Polacy uczestniczyli w zawodach bobslejowych podczas Igrzysk Olimpijskich w 1928, 1956, 1998, 2002 i 2006 roku.

Mężczyźni startujący w zawodach bobslejowych rywalizują w konkurencji dwójek i czwórek. Zawody kobiet organizuje się tylko w konkurencji dwójek.

Start zjazdu członkowie drużyny zaczynają w pozycji stojącej. Zanim wsiądą do sanek, przez 50 metrów mogą je popychać po lodzie, wprawiając je w odpowiednią prędkość. Szybkości osiągane przez sanie są tak duże, że czas przejazdu mierzy się w setnych sekundach. To z kolei powoduje, że każdy nawet najmniejszy błąd skutkuje w stracie czasowej, stąd kluczową rolę odgrywa jakość kierowania bobslejem.

W zawodach Pucharu Świata rozgrywa się dwa przejazdy. Inaczej sytuacja wygląda na mistrzostwach świata i igrzyskach olimpijskich, w których zarówno mężczyźni i kobiety rywalizują w czterech przejazdach

Współczesne sanie wyścigowe wykonane są z lekkiego metalu (kadłub) i ze stali (płozy). Wyposażone są one w specjalny układ kierowniczy, ale zawodnicy kierują bolidem również przy pomocy balansu własnych ciał. Niezbędnym elementem wyposażenie sań bobslejowych jest ponadto hamulec, którego stosowanie jest niezbędne ze względu na to, że sanie te przystosowane są do rozwijania ogromnych prędkości (rzędu 100 km/h).

Aktualnie używa się bobslejów 2- i 4-osobowych. Waga tych pierwszych powinna wynosić 165 kg (z zawodnikami w środku 375 kg), waga sań 4- osobowych to 230 kg (z zawodnikami 630 kg). W sytuacji niedoboru wagi zawodników, wagę całego bobsleja uzupełnia się specjalnym balastem.