Dyscyplina narodziła się na początku XIX w londyńskim więzieniu „The Fleet”, w którym znudzeni kryminaliści nie mając warunków do gry w tenisa zaczeli odbijać piłkę od ściany. Z więziennych murów gra niespodziewanie powędrowała do elitarnych szkół dla chłopców, gdzie wprowadzono przekutą piłeczkę, która lekko rozgniatała się przy uderzeniu ze ścianą (stąd nazwa dyscypliny, ang. „squash” - oznacza właśnie „miażdżenie”, „rozgniatanie”), przez co odbijała się inaczej niż piłka tenisowa. Nowy urozmaicający i jednocześnie utrudniający grę element szybko się przyjął, a już w 1894 roku powstały pierwsze korty do gry w squasha. W tym samym roku został on oficjalnie uznany za dyscyplinę sportową w Anglii.

Dyscyplina zaczynała rozpowszechniać się na całym świecie za sprawą brytyjskiej armii. W squasha zaczęto grać wszędzie tam, gdzie stacjonowali brytyjscy żołnierze, między innymi w Południowej Afryce, Indiach, Pakistanie, Egipcie, Australii czy Nowej Zelandii. Do ujednolicenia zasad gry i ich oficjalnego uznania doszło po pierwszej wojnie światowej. Ustalono wówczas, że rozmiary kortu powinny wynosić 32 na 21 stóp (9,75 na 6,4 metra), a sety rozgrywane miały być do piętnastu punktów. Z czasem liczbę tą ograniczono do dziewięciu.

Pierwsze zawodowe mistrzostwa w squasha rozegrano w 1920 roku w Wielkiej Brytanii. Tak jak w kolejnych edycjach, bezkonkurencyjni byli na nich reprezentanci gospodarzy. Z czasem skutecznie zaczęli z nimi rywalizować Australijczycy. Deblowe mistrzostwa świata w squashu rozgrywane są od 1993 roku.


SQUASH W POLSCE
W Polsce squash pojawił się pod koniec lat 90-tych i od tego czasu zyskuje coraz to większą popularność w naszym kraju. Rozwojem squash zajmuje się Polska Federacja Squash z siedzibą w Warszawie.

ZASADY GRY
Squash polega na odbijaniu piłki o ścianę w wyznaczonym polu ograniczonym liniami, przy czym uderzenie w linię, inaczej niż w tenisie, traktowane jest jako aut. Podczas serwu zawodnik musi stać przynajmniej jedną całą stopą w polu serwisowym. Po serwie, piłka musi bezpośrednio uderzyć o ścianę frontową pomiędzy linią autu i linią serwu a następnie trafić w przeciwległe pole półkortu. Po odbiciu się od ściany frontowej może ona uderzyć o ścianę boczną lub tylną.

Po prawidłowo wykonanym serwisie zawodnicy kolejno odbijają piłkę, do momentu aż któremuś z nich nie uda się wykonać prawidłowego odbicia. Odbicie zostanie uznane za poprawne, jeżeli piłka zostanie uderzona zanim zdąży odbić się drugi raz od podłogi i posłana bezpośrednio na ścianę frontową powyżej blachy i poniżej linii autu.

Odbicie uznaje się za nieprawidłowe w następujących sytuacjach: piłka zdąży odbić się więcej niż jeden raz od podłogi, zostanie odbita dwa razy pod rząd przez tego samego gracza; jeżeli po odbiciu, zanim dotrze do ściany frontowej, odbije się od podłogi, jeżeli uderzy w blachę, w linię autu albo nad nią.

Jednym z ważniejszych przepisów w squashu są zasady dotyczące przyznawania letu. Takim mianem określa się nierozstrzygniętą wymianę piłek, w której nie przyznaje się punktu. Grę wznawia serwujący, z tego samego co ostatnio pola serwu (normalnie podczas gry po każdej wygranej piłce pole to, do momentu utraty punktu, serwujący musi zmieniać na przeciwne). Let przyznaje się w następujących sytuacjach: zawodnik przeszkadza przeciwnikowi w wykonaniu odbicia, zawodnik odbija piłkę w taki sposób, że po odbiciu jej tor lotu pokrywa się z pozycją zawodnika w stosunku do przeciwnika (zasłanianie piłki), piłka w trakcie gry dotyka jakiegokolwiek przedmiotu leżącego na podłodze, zawodnik rezygnuje z wykonaniu odbicia w obliczu groźby uderzenia przeciwnika piłką lub rakietą, gracz odbierający nie jest gotowy i z tego powodu nie spróbuje nawet odebrać piłki, piłka pęka w trakcie meczu.


PRZEBIEG MECZU
Mecz może trwać do dwóch lub trzech wygranych setów. Set rozgrywany jest do 9 lub 11 punktów. W pierwszej sytuacji punkt można zdobyć tylko i wyłącznie ze swojego serwisu - w przypadku przegrania piłki przy swoim serwie następuje strata i prawo serwu, bez zdobycia punktu, przechodzi na przeciwnika. W drugim systemie punktowania (do 11 punktów) zawodnicy zdobywają punkty niezależnie od tego, która strona serwuje - każda rozegrana piłka jest kolejnym punktem. Set musi skończyć się dwupunktową przewagą któregoś z zawodników.

BOISKO
Wymiary kortu do gry w squasha określone zostały w 1920 roku przez Międzynarodową Federację Squash i od tamtej pory nie uległy zmianie. Wynoszą one: długość - 9750 mm, szerokość: 6400 mm. Ze wszystkich czterech stron kort zamknięty musi być ścianami. Ściana tylna zazwyczaj wykonana jest ze szkła, a podłogę najczęściej stanowi parkiet.


SPRZĘT
Profesjonalne rakiety do squash w większości przypadków wykonane są z włókien grafitowych z niewielkimi domieszkami kevlaru, boronu a bardzo często tytanu. Mieszanka taka czyni rakiety lżejszymi, sztywniejszymi i jednocześnie bezpieczniejszymi w użyciu. W squashu używa się naciągów syntetycznych tworzących płaszczyznę zbudowaną z dwóch skrzyżowanych i przeplatających się nawzajem warstw.

Siła naciągu wynosi zazwyczaj 11-14 kg. Naciąg i jego zakończenia nie powinny wystawać poza główkę rakiety, jeśli sytuacji tej nie da się uniknąć, naciąg i jego zakończenia powinny być schowane pod wykonaną z elastycznego materiału listwą ochronną. Konstrukcja rakiety powinna pochłaniać większość drgań, co chroni gracza przed kontuzjami łokcia lub barku. Czasami w tym celu stosuje się specjalne gumki, wkładane między "struny”. Ciężar rakiety powinien kształtować się w granicach 145-165 gramów, a jej długość nie powinna przekraczać 686 mm. Długość główki zazwyczaj nie osiąga więcej niż 500 cm² i zmniejsza się ona w zależności od poziomu umiejętności gracza (mała główka wymaga dokładnego uderzenia). Głębokość ramy rakiety to około 26 mm.

Piłka do gry w squasha charakteryzuje się raczej niewielkimi rozmiarami (średnica ok. 40 mm, waga – 24 gramy) i jest wykonana z gumy. Istnieją różne rodzaje piłek, zróżnicowane ze względu na szybkość, co pozwala dostosować je do indywidualnych potrzeb i umiejętności zawodnika. O rodzaju piłki informuje nas kolor kropki umieszczonej na jej obwodzie. Kropką w kolorze żółtym oznakowana jest piłka bardzo wolna, biały wyróżnia piłkę wolną. Piłkę średnią poznamy po kropce w kolorze czerwonym, a szybką w niebieskim.

Podczas gry w squasha, zwłaszcza graczom początkującym zaleca się noszenie specjalnych okularów ochronnych. Często zamiast tradycyjnych ramion stosuje się w nich elastyczny pasek, co poprawia komfort gry.