Historia wyścigów motocyklowych w sposób nieunikniony wiedzie nas do genezy samego motocyklu. Prototyp tego według niektórych źródeł powstać miał już w 1971 roku, o ile na poważnie traktować można konstrukcję autorstwa francuskiego hrabiego Made de Sivraca składającą się z dwóch kół do wozu konnego połączonych drewnianą ramą. Nieco bardziej zaawansowaną technologicznie propozycję przedstawił w 1869 roku Pierre Michaux. Jego konstrukcja stanowiła połączenie stalowego bicykla z jednocylindrową maszyną parową.

Przełom w motoryzacji przyniosło jednak dopiero wprowadzenie silnika. Stało się to w latach 80-tych XIX w. za sprawą angielskiej firmy The Humber Company, która zbudowała pierwszy motocykl napędzany silnikiem elektrycznym. Prawdziwa zabawa zaczęła się jednak po pojawieniu się czterosuwowego silnika spalinowego. Konstrukcję pierwszego motocyklu z napędem silnikowym przypisuje się niemieckiemu inżynierowi Gottliebowi Daimlerowi. Jego zasługą jest wprowadzenie wykorzystywanego przy konstrukcji współczesnych motocyklów silnika z pionowym cylindrem umieszczonym w ramie między dwoma kołami o jednakowej średnicy. W pneumatyczne ogumienie pojazd został wyposażony w 1888 roku za sprawą Johna Boyda Dunlopa. Sześć lat później (1896 rok) w warsztacie braci Hildebrandów i Aloisa Wolfmillera w Stanach Zjednoczonych ruszyła seryjna produkcja jednośladu opatentowanego pod nazwą Motorrad, a więc motocykl. W tamtych czasach niezwykłą popularnością cieszył się francuski trójkołowiec De Dion-Bouton z nowatorskim zapłonem elektrycznym dzięki któremu mógł on osiągać wysoką jak na tamte czasy prędkość 1800 obrotów na minutę.

Kolejny przełom w historii motocyklu jak i całej motoryzacji przyniósł rok 1920 w którym Anglik Scott i Niemiec Ruppe jako pierwsi skonstruowali silnik dwusuwowy.

Wraz z rozwojem konstrukcji motocykli postępował rozkwit sportu motocyklowego, w którym z czasem wykształciły się poszczególne konkurencje, w tym wyścigi motocyklowe. Pierwsze szosowe wyścigi motocyklowe miały odbyć się już pod koniec XIX wieku we Francji. Za prawdziwy początek dyscypliny w jej obecnym kształcie trzeba jednak uznać rok 1949. Wtedy właśnie Międzynarodowa Federacja Motocyklowa ujednoliciła przepisy regulujące przebieg rywalizacji i co najważniejsze, przeprowadziła pierwsze oficjalne Motocyklowe Mistrzostwa Świata, które do dziś pozostały najbardziej prestiżową imprezą tego typu, przez co nazywa się ją czasem „klasą królewską” albo „Formułą Jeden na dwóch kółkach”.

Kolejne lata to przede wszystkim zmiany w stosowanych materiach konstrukcyjnych, które zmniejszały masę motocykli i poprawiały ich dynamikę. Pod koniec lat 70-tych stosowane dotychczas konstrukcje stalowe zaczęło wypierać aluminium. Najnowszą nowinką jest zastosowanie włókien węglowych, przede wszystkim przy konstrukcji owiewek, wsporników, błotników i tarcz hamulcowych.

Zmiany w konstrukcji motocyklu (szczególnie postęp w konstrukcji opon i zawieszenia) wymusiły, czy też pozwoliły na wypracowanie nowego stylu jazdy. Obecnie na torach wyścigowych oglądać można technikę zwaną „wysuniętym biodrem”, za prekursora której uznaje się holenderskiego motocyklistę, Jarno Saarinena. Polega ona na maksymalnym przesunięciu masy ciała do wewnątrz zakrętu.


MOTOCYKLE W POLSCE
Pierwszy polski motocykl został skonstruowany w 1932 roku przez inżyniera Tadeusza Rudawskiego. Był to motocykl „Sokół”, wyposażony w silnik czterosuwowy, dwucylindrowy 995 cm³, o mocy 21 KM i prędkości jazdy 105 km/godz. Jego produkcję podjęły w tym samym roku Centralne Warsztaty Samochodowe (CWS) w Warszawie.

Sam motocykl, a konkretnie trójkołowiec De Dion-Bouton, na ziemiach Polski pojawił się jednak już wcześniej, został bowiem sprowadzony do Królestwa Polskiego przez Warszawskie Przedstawicielstwo Maszyn Rolniczych Stanisława Grodzkiego. Jeden z egzemplarzy maszyny przetrwał do dziś i znajduje się w zbiorach Muzeum Techniki w Warszawie.

W ramach wyścigów motocyklowych rozgrywa się pięć konkurencji:

1. Moto Grand Prix (MotoGP) – najbardziej znana i prestiżowa seria wyścigowa rozgrywana od 1949 roku, znana jako Motocyklowe Mistrzostwa Świata. Obecnie w ramach imprezy rozgrywa się 18 wyścigów (Grand Prix). W klasyfikacji generalnej zwycięża motocyklista z największą sumą punktów ze wszystkich rozegranych eliminacji. Najwięcej tytułów mistrzowskich w historii serii udało się wywalczyć Giacomo Agostiniemu, który triumfował aż ośmiokrotnie. Sześć zwycięstw w klasyfikacji generalnej wywalczył startujący obecnie, jeden z bardziej znanych zawodników sportu motocyklowego, Valentino Rossi.



2. World Superbike – seria powołana do życia w 1988 roku. W tej klasie wyścigi odbywają się na motocyklach czterosuwowych, produkowanych wyłącznie seryjnie. W ramach serii corocznie rozgrywa się 14 rund, a punktami honorowanych jest piętnastu czołowych motocyklistów z każdego wyścigu (zwycięzca zgarnia 25 punktów).



3. Supersport – seria odbywająca się na motocyklach z czterema cylindrami (silniki o pojemności od 600 do 750 cm³) zadebiutowała w 1990 roku. Wyścigi Supersport World Championship towarzyszą każdej rundzie World Superbike.



4. Sidecar – seria przeznaczona dla motocykli dostosowanych do jazdy dla dwóch osób. Mistrzostwa Świata w tej serii zainaugurowano już w 1949 roku. Obecnie rozgrywa się około sześciu Grand Prix, również jako wydarzenie towarzyszące zawodom World Superbike.



5. Endurance – wyścigi długodystansowe. Mogą trwać od sześciu do nawet dwudziestu czterech godzin. Mistrzostwa Świata Endurance rozgrywane są od 1960 roku i liczą sobie od 4 do 10 wyścigów. Najbardziej znanym z tego typu imprez jest wyścig 24 Hours of Le Mans.

Motocykle różnią się specyfikacją w zależności od danego rodzaju wyścigu.

W MotoGP motocykle ważą do 150 kg. Stosuje się w nich silniki benzynowe o pojemności do 800 cm³, osiągające moc do ok. 200 KM i prędkości do 330 km/h.

W serii World Superbike startują maszyny dwucylindrowe (pojemność od 800 cm³ do 1000 cm³), trzycylindrowe (pojemność od 750 cm³ do 1000 cm³) oraz czterocylindrowe o takiej samej pojemności.

W klasie Supersport udział biorą motocykle dwu i czterocylindrowe (pojemność silnika odpowiednio - od 600 cm³ do 750 cm³, od 400 cm³ do 600 cm³).

W wyścigach Endurance mamy do czynienia z następującymi specyfikacjami motocykli: dwa cylindry, pojemność 850 do 1200 cm³, waga minimalna 175 kg dla wyścigów nocnych i 170 dla rozgrywanych tylko w dzień; trzy cylindry, pojemność 750 do 1000 cm³, waga minimalna 165 kg dla wyścigów nocnych i 160 dla rozgrywanych tylko w dzień; cztery cylindry, pojemność 600 do 1000 cm³, waga minimalna 165 kg dla wyścigów nocnych i 160 kg dla rozgrywanych tylko w dzień.